Пабудавана ў другой палове  XVIII ст.   Царква  выканана з дрэва на месцы драўлянага храма 1637 года, узведзенага на фундацыі мсціслаўскага ваяводы Георгія Сапегі.

Архітэктура храма  вызначаецца прастатой і лаканічнасцю, рысамі народнага драўлянага дойлідства. Мае традыцыйную для праваслаўных храмаў аб'ёмна-прасторавую кампазіцыю.

У  1879 годзе  у  царкве  быў  пабудаваны трох’ярусны  іканастас, які  ўпрыгожвалі  7  абразоў  старадаўняга  і  5  абразоў  больш  позняга пісьма.  Ёсць меркаванні,  што  выкананы  яны  былі  мясцовымі  майстрамі. Жыхарамі  вёскі ўшаноўваецца  цудатворны абраз «Маці Божая». Мясцовая  легенда  расказвае,  нібыта  абраз  з’явіўся  на  камні,  што  ляжаў  каля  прыдарожнага  крыжа  па  дарозе  Падлессе–Зарытава.  Знайшла  яго  сляпая  ад  нараджэння  дзяўчына.  Камень,   нібыта надзелены звышнатуральнымі, лекавымі ўласцівасцямі, мае  сваю  доўгую, міфічную  гісторыю.  На  сённяшні  дзень  ён  захоўваецца  пад  алтаром царквы.

Уключана ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусі і мае «2» катэгорыю каштоўнасці.

Пабудавана ў 1740 годзе з цэглы як касцел,  у 1864-1866 гг. перабудавана пад царкву. Царква – помнік архітэктуры . З перабудовай касцела ў праваслаўную царкву інжынер Нектар’еўскі надаў яго архітэктуры рысы пашыранага ў той час рэтраспектыўна-рускага стылю. Над галоўным фасадам узведзены васьмігранная шатровая званіца і два бакавыя драўляныя граневыя барабаны  са сферычнымі купаламі і макаўкамі ў завяршэнні.  У дэкоры экстэр’ера выкарыстаны характэрныя для старажытнарускага культавага дойлідства кілепадобныя аркі, надваконныя броўкі, макаўкі, аркатурныя і  зубчастыя фрызы, крыжы-нішы. У асноўным перароблены галоўны і бакавыя фасады: з’явіліся кілепадобныя ліштвы арачных аконных праемаў, зубчастыя фрызы, нішы-крыжы, круглыя разеткі.

Пабудавана ў 1910 г. з дрэва на месцы храма XVIII стагоддзя, фундаванага ўладальнікамі маентка Баканоўскімі.

Помнік архітэктуры неарускага стылю. Вырашаны прасторава развітай і сілуэтна стракатай аб’емна-прасторавай кампазіцыяй, якую фарміруюць вертыкальна вытанчаная двух’ярусная званіца, працяглая трапезная, кубападобная малітоўная зала з бакавымі прыдзеламі і прамавугольная ў плане апсіда з бакавымі рызніцамі. Шацер званіцы, самкнуты купал васьміграннага светлавога барабана малітоўнай залы, вальмавы дах апсіды, паўвальмавыя дахі трох уваходных рундукоў завершаны цыбулепадобнымі галоўкамі і макаўкамі. На фоне чырвоных фасадаў вылучаюцца пабеленыя разныя ліштвы прамавугольных аконных праемаў, вуглавыя лапаткі.

Пабудаваны ля шашы Баранавічы–Ляхавічы ў 1926-1938 гг. з цэглы.

Твор архітэктуры гістарызму. Будынак вырашаны ў плане ў форме лацінскага крыжа: працяглы аб’ем малітоўнай залы, завешаны пяціграннай апсідай, перакрыжаваны крыламі трансепта. Да фасада далучана трох’ярусная шатровая вежа-званіца.

Уласнік: касцельны камітэт.

Уключаны ў спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусі і мае «2» катэгорыю каштоўнасці. Пабудаваны ў 1910 годзе з цэглы як філіяльны на тэрыторыі Ляхавіцкай парафіі па фундацыі графа Патоцкага і намаганнямі ксяндза К. Ваньковіча. Быў пашкоджаны ў час Першай сусветнай вайны. Адноўлены намаганнямі ксяндза М. Каладзея. Архітэктура манументальнага збудавання эклектычная, спалучае рысы барокка, класіцызму, асобныя элементы ракако.

Касцел пабудаваны ў 1825 годзе з цэглы паводле праекта польскага архітэктара П.Х. Айгнера на сродкі ўладальніцы маентка графіні С. Чапскай насупраць палаца (не захаваўся).

У 1864 годзе парафія скасавана, касцел перароблены пад праваслаўную царкву. З 1920-х гг. вернуты католікам. Помнік архітэктуры ампіру. Перад храмам пастаўлена мураваная званіца аналагічнай архітэктурна-стылевай трактоўкі.